سید هاشم فیروزان

 حضرت سیدالشهدا(ع) ارزشمندترین یاران با وفا را داشتند، آنها با شجاعت          کامل با اینکه می‎دانستند در عاشورا به شهادت می‎رسند، اما دست از بیعت حسین  بن علی(ع) بر نداشتند.سحرگاهان امام حسین(ع) را خوابی مختصر ربود. چون   بیدار شدند فرمودند که می‌دانید هم اینک در خواب چه دیدم؟ جدم رسول خدا   را دیدم که با گروهی از اصحاب خود بود و به من می‌فرمود: پسرم! تو شهید آل  محمدی. آسمانیان و ملکوتیان مژده آمدنت را می‌دهند. شبانگاه امشب مهمان ما خواهی بود. بشتاب و تأخیر مکن. وقتی حضرت زینب(س) این سخنان امام حسین(ع) را شنیدند، گریستن و بی‎تابی کردن و امام حسین(ع) ایشان را آرام   کردند. سید الشهدا(ع) در شب عاشورا تمام اصحاب خود را جمع کرد و خطبه‎ای  خواند و به اصحابشان فرمودند که فردا به شهادت می‎رسید بنابراین اگر  می‎خواهید بروید، همه اصحاب گفتند یا حسین(ع) ما دست از بیعت با تو بر نمی‎داریم»زهیر در هنگام پیوستن به امام حسین(ع) خطاب به همراهانش گفت   هرکه دوست‎دار شهادت است، همراه من بیاید و گرنه برود و این آخرین دیدار   من با شماست. به همسرش گفت: تو آزادی. از قرائن پیداست همسرش با او  همراه شده است یا با فاصله ای اندک از رزمگاه بوده است. زهیر وقتی امام   حسین(ع) فرمودند که بیعتم را از شما برداشتم، خطبه‎ای رسا خواند و گفت که ای فرزند رسول خدا(ص) با کمال صراحت می‏‌گویم که ما سخنان تو را شنیدیم، کلمات تو چنان تأثیری در روح ما گذاشت که اگر دنیا برای همیشه باقی بماند و ما در آن برای همیشه زیست می‌‏کردیم، یقین بدان پس از این گفتار مؤثر تو پشت پا بدان می‌‏زدیم و کشته شدن با تو را بر ماندن در این دنیا ترجیح می‏‌دادیم. ما با دشمنان تو تا آخرین قطره خون خود می‌‏جنگیم و به دوستان تو یاری می‏‌رسانیم.بله امروز عاشورائیان واقعی کسانی هستند که اکنون با ولایت فقیه بیعت کرده و پیوسته آن را تجدید می‎کنند.